حرفهای من با خودم

حرفهای من با خودم...

حرفهای من با خودم...

"دوستت دارم، نه به خاطر شخصيت تو بلكه به خاطر شخصيتي كه من در هنگام با تو بودن پيدا مي‌كنم." این جمله رو چند سال پیش یه جایی خوندم . اما تا مدتها فکر میکردم این یعنی چی؟ گیج و نامفهوم بود برام.حالا اینجای زندگیم که وایسادم ... جایی که نه خیلی خامم نه خیلی پخته، جایی که تجربه هایی از آدمهای متفاوت دارم،  مدل دوست داشتن های مختلف رو تجربه کردم، فکر میکنم شاید متوجه میشم که چی میگه. جالب بود برام تجربه ی بُعدهای متفاوت دوست داشتن و تجربه ی شخصیت های مختلفی که کنار آدمهای مختلف پیدا میکنم. منظورم از این دوس داشتن و کنار آدمهای مختلف بودن، الزاما رابطه ی دختر و پسر نیست، هر نوع رابطه ای که با آدمی داشته باشیم باعث میشه شخصیت های مختلفی از خودمون رو بببینیم. کنار بعضی آدمها، که گاهی حتی ادعای دوست داشتن های عمیق هم وجود داشته، شخصیتی از خودم دیدم که باورم نمیشد خودمم، افسرده، سرخورده، پر از حرفها و فریادهای نزده، پر از خشم، پر از اضطراب و ... و اینکه هیچوقت خود واقعیم نبودم، جسارت و جرات خود واقعی بودن رو نداشتم. کنار بعضی آدمها، که شاید حتی حس دوست داشتنه خیلی هم عمیق نبوده، یه جور متفاوتی بی دغدغه خودم بودم، خود واقعیم، همون چیزی که دلم خواسته گفتم همون چیزی که خواستم رو انجام دادم، از انجام رفتارهای متفاوت که شاید از نظر دیگران احمقانه یا بچگانه باشه، نترسیدم، راحت خل و چل بازی در آور حرفهای من با خودم...